Κωδωνοφορίες στην Θεσσαλονίκη 2016

Γεια σας, γεια σας αγαπητοί φίλοι. Ένα αλλόκοτο και παράξενο έθιμο κατέκλυσε τους δρόμους της Θεσσαλονίκης και είναι επίσημα η 3η ευρωπαϊκή πορεία κωδωνοφορίας που πέρασε από την πόλης μας. Καλά ακούσατε. Μια αναβίωση παλιών παγανιστικών εθίμων που καλωσορίζουν τον ερχομό της άνοιξης με χορούς που ξορκίζουν το κακό και φέρνουν τη γονιμότητα και φέρουν πολλές άλλες σημασίες έχοντας στη βάση παλιά έθιμα που φυλάν καλά οι πολιτιστικοί σύλλογοι των χωριών αλλά και άλλων βαλκανικών χωρών. 

 Πολλά απ' τα χωριά ήταν από τη Δράμα κάτι

Διαβάστε περισσότερα »

Πρωτομαγιά στο Μόλυβο Λέσβου

Άλλη μια εργατική και όχι μόνο πρωτομαγιά με βρήκε στο νησί του Ελύτη, τι να κάνω άραγε; Το χουν παράδοση φαίνεται να ανοίγουν τα πιο τρέντυ beach bar εκείνη την ημέρα και πήγα μια βόλτα στον πανέμορφο Μόλυβο στο μεγάλο πάρτυ που είχα ακούσει ότι γίνεται στο Κονγκα το έθνικ μπιτσόμπαρο. Κόσμος πίτα μιλάμε και τα μπίτια στο φουλ. Πηγαίνοντας εκεί πέρασα και από Πέτρα όπου ένα άλλο μεγάλο μπιτσόμπαρο, το OXY έκανε το opening του με Κατερίνα Στικούδη live (οχι ευχαριστώ). 

Στο Κόνγκα ήταν φίσκα όμως επειδή έπεφτε ο ήλιος καθίσαμε σε μια πολυθρονούλα που είχε αδειάσει, όμως δυστυχώς η ευτυχώς η σερβιτόρα δεν ήρθε ποτέ οπότε την αράξαμε έτσι. Δεν με πείραξε. Όμορφα τα φοινικένια κλαδιά όμως η θάλασσα από μπροστά με τον ελάχιστο χώρο και το θωλό νερό δεν μου άρεσε καθόλου. Αν θέλετε να πάτε για μπάνιο εκεί κοντά προτείνω την Πέτρα ή την Άναξο που είναι μακράν καλύτερες. Εντάξει Μόλυβος σούπερ χωριό, έπρεπε να έχει και ένα ελάττωμα τι να κάνουμε

Μετά το άραγμα κάναμε μια βόλτα στον Μόλυβο ώστε να κάτσουμε καπου αλλού να πάρουμε και κάτι actually. Έχει κάτι φοβερά καφέ-ζαχαροπλαστεία σκέτη κόλαση με κρέπες-βάφλες και λεμονοκερασόπιτες και θέα στην θάλασσα. Πήγαμε στο μπαλκονάκι να γλυκαθούμε με τέλεια κρέπα και βάφλα παγωτό μμμ. Οι Μυτηληνιώτες ξέρουν αρκετά για γλυκά και σιροπιαστά λόγω και της επιρροής της Τουρκίας/ Πόλης.

Τα μαγαζάκια μέσα στα σοκάκια ποτέ δεν θα τα χορτάσω, όσο τουριστικά κι αν είναι. Ξέρατε ότι τα σοκάκια του Μόλυβου ψηφίστηκαν από τα ωραιότερα στον κόσμο; Α ρε Λέσβο!

Μετά το φούσκωμα του γλυκού, μια βόλτα στα πέτρινα δρομάκια είναι ότι πρέπει. Και είχε τόσο κόσμο και τουρίστες λόγω πρωτομαγιάς. Και μια ζέστη που για βόρειο Ευρωπαίο είναι καλοκαίρι εντελώς!

Εκτός από τα μπιτσόμπαρα είχε και τη γιορτή της κούνιας στο Ακράσι  για την πρωτομαγιά για τους λάτρεις της παράδοσης αλλά για σήμερα προτιμήσαμε κάτι πιο "Swag".Αυτά λεβεντόπουλα καλή μας άνοιξη!

Ο Γάλλος και το πορτοκάλι

Ο Γάλλος και το κομμένο πορτοκάλι

Αυτή είναι μια ιστορία διαφορετικής κουλτούρας, είναι μια ιστορία του αναπάντεχου, των μικρών αλλα σημαντικών θαυμάτων που συναντάμε κάθε μέρα στη ζωή μας. Κάτι τόσο ασήμαντο για κάποιους και συνηθισμένο, γίνεται αντικείμενο θαυμασμού για κάποιος άλλους, για τους οποίους είναι τελείως άγνωστο. 

Ήμανε λοιπόν στο Μόναχο, για το γνωστό Εράσμους και εφόσον είχα την ευκαιρία να ζω μονάχη στο ταπεινό μου ενοικιασμένο σπιτάκι, βρήκα κατευθείαν την ευκαιρία να γίνω host του couchsurfing, για όσους δεν το ξέρουν το καναπεδοsurfing πρόκειται για την φιλοξενία μέσω από μια διαδικτυακής πλατφόρμας διάφορων ταξιδιωτών δεν το αναπτύσσω παραπάνω, έχω γράψει άλλο ποστ για αυτό. 

Φιλοξένησα λοιπόν ένα ζευγάρι γλυκήτατων γάλλων τουριστών που επισκέφθηκε την πόλη του Μονάχου και με τα πολλά με τα λίγα τους ξενάγησα στην πόλη. Ίσως είναι στερεότυπο αλλά φάνηκαν να ξέρουν πολύ καλά από κρασιά και να κουνάνε επιδοκιμαστικά το κεφάλι με μια άγνωστη για μένα ποικιλία ου λαλα. Ούτε ξέρω πως τους βόλεψα σπίτι καθώς κοιμόντουσαν στριμωχτά σε ένα μονό στρωματάκι αγκαλίτσα, εντάξει αν υπάρχει έρωτας πολλοί καλοί χωράνε. 

Είναι ένα πρωινό και ο Πιερ σηκώνεται , εγώ θέλω να του ετοιμάσω πρωινό, δεν έχω όμως πολλά στο σπίτι. Του προτείνω πορτοκαλάκια, και ενθουσιασμένος δέχεται "Ναι ναι τα τρώμε πολύ και στη Γαλλία, τρε μπιεν" . "Άσε παλικάρι θα τα καθαρίσω εγώ καθώς βλέπω πως ζορίζεσαι" του αποκρίνομαι. Παίρνω το μαχαίρι λοιπόν και αρχίζει να με κοιτάει απορημένος. "Ναι, μαχαίρι, you know..." Αρχίζω να κάνω το κλασσικό ελληνικό κόψιμο, (δεν ξέρω βρε παιδιά, μήπως το κάνουμε μόνο στη βόρεια Ελλάδα έτσι;) : μια τομή στο βόρειο πόλο του πορτοκαλιού, μια τομή στο νότιο. Η απορία του κορυφώνεται. Με κοιτάζει σαν εξωγήινο. Στο κεντρικό μέρος κάθετες μαχαιριές ανα τακτά χρονικά διαστήματα. Μόλις τελειώσουν οι μαχαιριές βγάζω εύκολα τα επιμέρους κομμάτια φλούδας και μένει.... "ΟΥΟΟΟΟΟΥΥΥ". 

Κάτσε τι έγινε; "WOOOW NO WAY" αναφωνίζει έκπληκτα!! "NO WAY HOW The F**k did you do that!!!??" φωνάζει ξαφνιασμένος σαν να ανακάλυψε τον τροχο. "Οπα όπα φιλαράκι, χαλάρωσε λίγο τι έγινε;;;" "How did you... oh my god my father would just die if he saw this!" Ηρέμησε, ηρέμησε, για το πορτοκάλι κάνεις τόσο θέμα; Πώς το καθάρισα με το μαχαίρι; Η κρίση λυποθυμίας είχε περάσει και είχε φτάσει η στιγμή της εκπαίδευσης. Μου εξήγησε, ακόμα ταραγμένος, πως στη Γαλλία (τουλαχιστον οι δικοί του) καθάριζαν με τα δάχτυλα το πορτοκάλι, όπως καθαρίζουμε εμείς το μανταρίνι. Επισήμανα πως δεν είναι πολύ πρακτικό καθώς η φλούδα του είναι αρκετα χοντρή και πως δεν το θεωρούσα καμιά ανώτατη ευφυία να το κόψεις με το μαχαίρι. Διαφώνησε με στόμφο και είπε πως είναι το πιο φανταστικό πράγμα που έχει δει τελευταία. Υποσχέθηκε να το μάθει στον πατέρα του που προφανώς παιδευόταν χρόνια με τα πορτοκάλια και τα δάχτυλά του, επιμένοντας πως θα πέθαινε από ενθουσιασμό μόλις το έβλεπε. Δεν ήθελα όμως να πάθει κακό ο πατέρας τους και του επέστησα την προσοχή. Η μέρα του Πιερ είχε φτιάξει και έκανε πολύ ώρα να του φύγει το χαμόγελο απ' τα χείλη, δείχνοντας σκεπτικός για τις τεχνικές καθαρίσματος των πορτοκαλιών, τις τομές που του έκανα και νεύοντας καταφατικά. 

Όσο πολύ έπαθε πλάκα ο Πιερ με το πορτοκάλι, άλλο τόσο έπαθα κι εγώ με την αντίδρασή του και θα μου μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό. Στο κάτω κάτω, πόσο συχνά ένα απλό πορτοκάλι προκαλεί τόσο μεγάλη έκπληξη;

Τρελοποδήλατα προς ενοικίαση στην παραλία της Θεσσαλονίκης

Επιτέλους και ένας ωραίος τρόπος να αξιοποιηθεί η παραλία μας. Απορώ πως δεν το χαμε σκεφτεί πιο πρίν. Μόλις τα είδα πρώτη φορά, τα ποδήλατα των 4 και 2 ατόμων ήμουν σαν μικρό παιδάκι και ήθελα να το δοκιμάσω για παρέα. Είναι σαν κάτι ρετρό τουριστικά καρο-ποδήλατα με 4 ρόδες που χρωματίζουν πολύ ωραία την παραλία και απ' ότι φαίνεται έχουν μεγάλη επιτυχία. Πήρα την κουρασμένη φίλη μου που δεν ήξερε καν να κάνει πετάλι και ξεκινήσαμε για μια βόλτα μέχρι το μέγαρο. Τόσο που το πέρναμε σαν σαλιγκάρια κάναμε πολύ παραπάνω από τον κανονικό χρόνο και καταντήσαμε να γυρνάμε με τη γλώσσα απ' έξω για να προλάβουμε τη διορία. 

Η επιχείρηση λέγεται Bike it και είναι εξυπηρετική. Οι τιμές είναι για μισή και μία ώρα 5 και 10 ευρω αν δεν απατώμαι. Εξαρτάται και από το ποδήλατο. Έχει και δισελα διποδήλατα και με δυο ρόδες δηλαδή και τις σέλες την μία πίσω από την άλλη. Αυτό δεν θα το επιχειρούσα με την ατσούμπαλη φίλη μου που δεν θα μου ξαναμιλήσει ποτέ μετά από αυτό το ποστ.

Α, Α! Να μην ξεχάσω να σας πω για την άλλη θεϊκή επέμβαση της παραλίας το κινούμενο μπυρο-μπαρ! Ανεβαίνεις πάνω (πολλά άτομα βέβαια) και καθώς κάθεσαι στο μπαρ κάνεις πετάλι και το μεγάλο σαν βαγόνι μπαρο-πραγμα κουνιέται με τα κινούμενα νέον του. Πόσο καλό;;; Αναρωτιέμαι όμως πόσο δύσκολα κουνιέται, σίγουρα δεν φαίνεται πολύ βαρύ...

Με αυτές τις εικόνες σας αφήνω να ζηλεύετε εσείς οι νότιοι!

Γενικά έχουν ανέβει πολύ τα ποδηλατοθέματα και αυτό είναι σημάδι ότι εξελισσόμαστε λίιιιιγο σαν κουλτούρα και βγαίνουμε από το επίπεδο homo habilis. Θέλω να ελπίζω δηλαδή... 

Βιβλιοπαροξυσμός στο φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη

Ναι έχει πέσει βιβλιο-παροξυσμος. Άρχισε το φεστιβάλ βιβλίου στη Θεσσαλονίκη και κλασσικά έπεσε η κατάρα της βροχής, Έπρεπε να το καταλάβω μόλις άρχισε η κακοκαιρία ότι ήταν η κατάρα του φεστιβάλ, μόλις είδα τα περίπτερα είχα μια στιγμή "αχαααα ώστε γι' αυτό" άλλα μετά πήγα σαν βιβλιοπρεζάκι να πάρω τη δόση μου και τα βιβλία μου. Τα περίπτερα λιγοστά και μερικές κουλ φιγούρες πωλητών υπήρχαν.

Βέβαια τώρα με τα παλαιοπωλεία και τα παλαιοβιβλιοπωλεία δεν θα δώσω και 20 ευρά για να πάρω βιβλίο δεν είμαστε και πλούσιοι εκτός από την περίπτωση του εξαιρετικού. Εμπλούτισα τη βιβλιοθήκη μου με μια δόση τρόμου Λαβκραφτ όπου μετά υπήρχε αφήγηση σε σκοτεινό φωτισμό και spooky μουσική. Πολύ ατμόσφαιρα ο Λάβκραφτ, σκέτη ατμόσφαιρα θα έλεγα, προτιμώ τον Στέφεν Κινγκ. Και γενικά δεν είμαι πολύ του διηγήματος που έγραφε κυρίως ο Λαβκραφτ. Θυμήθηκα μια ταινία τρόμου πολύ λαβκραφτική που είχα δει και μετά όντως επιβεβαίωσα ότι η ταινία "Mouth of madness" ήταν λαβκραφτικής ατμόσφαιρας, πολύ καλή και ανατριχιαστική σας την προτείνω για ατμοσφαιρικές νύχτες.

Η φιλοσοφία και η ψυχολογία δίνει και παίρνει στις προτιμήσεις μου όπως και οι εναλλακτικές ιδέες/θεραπείες τις οποίες με σκεπτικισμό και ανοιχτομυαλιά ερευνώ. Ακόμα όμως και το occult που μέσα μου έχει απορριφθεί από την πραγματικότητα με διασκεδάζει να το περιτριγυρίζω για καθαρά ψυχαγωγικούς λόγους. Αυτά λοιπόν για τις βιβλιο κατακτήσεις μου σας αφήνω με ένα τρομαχτικό άκουσμα.

Η νέα παραλία της Θεσσαλονίκης!

Ναι επιτέλους φίλες και φίλοι, Θεσσαλονικείς και μη, η νέα παραλία της Θεσσαλονίκης παραδόθηκε και το πεδίο είναι πλέον ελεύθερο για πεζούς, ποδηλάτες, ερωτευμένους, παρέες, σκυλιά και ορεξάτους φίλους. Ακολουθήθηκε το πρότυπο με τα φώτα κατάρτια, τα μοντέρνα πάρκα και τους αισθησιακούς φωτισμούς τις βραδινές ώρες που είχαμε μάθει από την ανάπλαση του πρώτου κομματιού της παραλίας.

 Λίμνες με νερό, παιδικά πάρκα (η χαρά του παιδιού και των μεγάλων με παιδικές ψυχές), περίπτερα που περιμένουν να αξιοποιηθούν και χαρούμενα φωτισμένα δέντρα είναι από τα γνωρίσματα της νέας παραλίας.

 Οι διάσημες ομπρέλες έχουν μεταφερθεί σε σημείο όπου προβάλλονται καλύτερα και είναι πια αγαπημένο μέρος φωτογραφιών από τους περαστικούς. Η νέα παραλία έδωσε σταγόνες ζωής στην πόλη και πήγε τον πήχη καλαισθησίας λίγο πιο πάνω στη Θεσσαλονίκη. Δεν μπορώ να κρίνω την οικονομική διαχείριση (θέμα για το οποίο συνήθως γκρινιάζουν) μπορώ να κρίνω μόνο το αποτέλεσμα που το βρίσκω άκρως ικανοποιητικό και σε συνοχή με το πρώτο κομμάτι της παραλίας.

Γι' αυτό κάτοικοι και τουρίστες, πάτε μια βόλτα, απολαύστε την αρμύρα που σκάει στις ξύλινες αποβάθρες, φωτογραφηθείτε και πάρτε φως από τα ολοφώτιστα πάρκα που υπονοούν ότι υπάρχει ακόμα γκλαμουριά και ελπίδα στην φτωχή μας χώρα.

Από το Λευκό Πύργο έως το Μέγαρο Μουσικής μια ενιαία διαδρομή ότι πρέπει για να σφίξουν λίγο τα πόδια και οι γλουτοί και να ανοίξει λίγο το μάτι. Κάντε το τώρα, που δεν έχουν βανδαλιστεί ακόμα τα έργα!

Έντομα, ερπετά και πεταλούδες στο insectopia, φωτορεπορταζ ουυυυ

Πάντα μου άρεσαν τα πλάσματα της φύσης ακόμα και κάποια σιχαμερά εντομάκια που όλοι αποστρέφονται. Ναι σίγουρα δεν τα θέλω πάνω μου άλλα μ' αρέσει να μαθαίνω γι' αυτά. Το ενδιαφέρον μου με οδήγησε στην έκθεση εντόμων insectopia στη Θεσσαλονίκη όπου με περιποιήθηκαν και με ενημέρωσαν και με το παραπάνω. Βέβαια λίγο στου διαόλου τη μάνα άλλα ότι μπορούν κάνουν τα παιδιά.
ΕΡΠΕΤΑ ΚΑΙ ΕΝΤΟΜΑ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

αποικία μηρμηγκιών

 Και φτάσαμε στην ώρα όπου ένας αγαπητός υπάλληλος θα τάϊζε τα έντομα, οι μεγάλες λιχουδιές τους σκουληκια και κατσαρίδες για τους πιο επιλεκτικούς. Τα περισσότερα έντομα δεν είχαν πολύ όρεξη ίσως γιατί τους αγχώσαμε.

  Αν δείτε την αποικία μπορείτε να παρατηρήσετε την βασίλισσα. Παρακάτω ένα βαλσαμωμένο φίδι. Ο υπεύθυνος μας ενημέρωσε πως πολλοί πετάν ερπετά στα σκουπίδια και τους τα φέρνουν σε σακούλες, μα τι άνθρωποι είναι αυτοί;

βαλσαμωμένο φίδι

Αγαπημένο έκθεμα οι ταραντούλες που πραγματικά δεν είναι τόσο τρομαχτικές όσο πολλοί φαντάζονται. Στην πραγματικότητα είναι ακίνδυνες για τον άνθρωπο οι περισσότερες και το δηλητήριό τους πολύ ήπιο για μας.

 Εγώ θα ήθελα μία πάνω στο χέρι μου να σας πω την αλήθεια.

Περνάμε στα ερπετά της ερήμου τις σαύρες. Μ'αρέσει η αύρα της σαύρας. χεχε

 Αυτές λέγονται γεννιοφόροι δράκοι λόγω των αγκαθιών που έχουν στο σαγόνι και στα πλάγια.

 Τρώνε σκουληκάκια και τους αρέσουν τα ζεστά μέρη στην άμμο.

Το αλογάκι της παναγίας αποκεφαλίζει το σύντροφο του μετά την ερωτική πράξη. Έτσι για να ξέρετε οι άντρες τι αξίζετε!

Αυτή η σαυρούλα αλλάζει δέρμα

Τα μηρμήγκια αυτά έχουν κάνει τρίο, εεε δηλαδή τρίπτυχο, ένα ακροβατικό κόλπο.

 Ο σκορπιός που πολλοί φοβούνται δεν έχει ισχυρό δηλητήριο για τον άνθρωπο και δεν μπορεί να τσιμπήσει τον εαυτό του για έχει ανοσία.

Αυτή η φώτο είναι από τις αγαπημένες μου, η ταραντούλα κάνει τον ιστό της για να νιώθει άνετα. Καταλαβαίνετε τώρα από που βγαίνει το "γυναίκα αράχνη"

 ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ. Οι πεταλούδες είναι σε ειδικό δωμάτιο με τροπικό κλίμα και υγρασία στα 70%. Είναι σαν να μπαίνεις σε έναν μικρό παράδεισο. Κατάφερα να τις αποθανατίσω σε μοναδικές στιγμές.

 Το κυνηγητό μου με της πεταλούδες και ο φόβος μου μην τις πατήσω με έκανε να τρέχω σαν κουτσή στο δωμάτιο με ένα χαμόγελο έκστασης στο στόμα!

 Εδώ είναι τα κουκούλια όπου εκκολάπτονται.

Κάποιες στο δωμάτιο είναι νεκρές άλλα έχουν αφεθεί για να ανεβεί η υγρασία.

Εδώ τις έπιασα να ερωτοτροπούν, πήρα μάτι ντροπή μου! Μη σας νοιάζει ο φακός, συνεχίστε παιδιά..

 Σέξυ, σχεδόν ζηλεύω...

 Μα τι πάθος είναι αυτό!Οκ οκ το πιάσαμε το νόημα σας αφήνω μόνους...

Φεύγουμε από τις πεταλούδες, ήταν πανέμορφες το ξέρω, παρακάτω ένα βαλσαμωμένο ιγκουάνα.

Φίδια και άλλα έντομα

 Το παρακάτω εντομάκι έχει ένα φοβερο καμουφλάζ!

Αυτά τα έντομα που μοιάζουν με κλαράκια με πόδια πάντα με ανατρίχιαζαν. Επίσης φοβερό καμουφλάζ.

Και ο αγαπητός μου μαύρος σκορπιός, που είναι και το ζώδιό μου!

Σαν τελευταίο σας φύλαξα τα υπερτροφικά τεράστια σαλιγκάρια σε μέγεθος γροθιάς! Αυτά και αν θα έκαναν φοβερή σούπα, θα έλεγε η γιαγιά μου...

 Έχει κολλήσει τη μουτσούνα του στο τζάμι σαν να θέλει να με φιλήσει σμουυυτς

Η έκθεση ήταν πολύ ωραία και τα άτομα νοιάζονταν για το καλό των φίλων μας. Μας υποδέχτηκαν πολύ θερμά και θα ήθελαν να αυξήσουν την ευαισθησία των ατόμων γι' αυτά τα πλάσματα.