WWOOF σε μια φάρμα στην Βόρεια Ιταλία Ι

¨Εχω εξηγήσει σε προηγούμενο ποστ τι είναι wwoof , και πως μπορειτε να συνδυάσετε αγροτουρισμό με εθελοντισμό. Το καλοκαίρι έκανα αυτό το εγχείρημα και έμεινα πολύ ικανοποιημένη. Ήταν μια ιδιαίτερη εμπειρία για μένα και σίγουρα τάραξε τα παρασκήνιά μου. Η φάρμα στη Βόρεια Ιταλία, σε μια εξοχή που άγγιζε την Ελβετία είχε κάτι το βουκολικό. Η επικοινωνία με τα email φαινόταν επισφαλής και δεν ήξερα τι θα με περιμένει αλλά δεν σκεφτόμουν τέτοια ανόητα πράγματα παρά μόνο τον ενθουσιασμό μου. Με το που φτάσαμε στο αεροδρόμιο του Μιλάνου, είμασταν σε ένα κόσμος που δεν μιλάει αγγλικά. Ευτυχώς με τα κουτσοιταλικά μου (καμια 500αρια λεξεις) και χαρη στην ευκολία της γλώσσας βγάζαμε μια άκρη. Μετά πολλών κόπων φτάσαμε στη φάρμα με τη συντροφιά μου και μας υποδέχτηκαν με νοήματα και σπαστά αγγλικά, αλλά και θερμά. Ήταν συνηθισμένοι στους εθελοντές. 
η φαρμα εσωτερικη αυλη

Πήγαμε στα δωμάτιά μας και αρχίσαμε να εγκλιματιζόμαστε. Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο διαφορετική και το διαφορετικό σε γοητεύει. Ακόμα και η μυρωδιά ήταν διαφορετική. Αν το προσέξεις κάθε μέρος μυρίζει διαφορετικά και δεν έχει να κάνει μόνο με την καθαρότητα της ατμόσφαιρας. Είναι σαν το προσωπικό στίγμα. Λοιπόν αυτό το μέρος ήταν μια πράσινη επίπεδη χλόη, ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε εμένα στην αρχή. Πολυ διαφορετική από τη φύση που είχα συνηθίσει στην Ελλάδα. Ήταν θαρρείς πιο ξεκάθαρη και διαυγείς, με απαλότερες καμπύλες.
η φαρμα και το φοντο
Αφού βρήκαμε τελικά τον οικοδεσπότη που μιλούσε καλύτερα αγγλικά, συνεννοηθήκαμε για τις υποχρεώσεις μας, μερικές μέρες δουλειά την ημέρα, συγκομιδή καρπών και πολυ... ξεχορτάριασμα! Αλλα το απολαυστικό μέρος ήταν η κοινότητα του οίκου. Ο οίκος φιλοξενούσε γύρω στα 7 άτομα που συνέβαλαν όλοι στις δουλειές με μεγάλη αδελφοσύνη. Τα άτομα είχαν κάποια κινησιακά ή κοινωνικά προβλήματα και οι οικοδεσπότες της κοινότητες τους φρόντιζαν. Ταυτόχρονα διάφοροι εθελοντές και εκπαιδευτές άλλαζαν βάρδιες για τη φροντίδα τους. Έτσι ήταν η συγκεκριμένη φάρμα.  Όλο το κλίμα κοινότητας εκεί πέρα ήταν πολύ συνεργατικό και μπορούσες να αισθανθείς την ζεστασιά μιας οικογένειας. Αναρωτιόμουν πολλές φορές που ήταν η πραγματική οικογένεια αυτών των ατόμων και αν είναι χαρούμενοι εκεί. Και όντως φαίνονταν τόσο χαρούμενοι και ανέμελοι που σκεφτόμουν ότι ίσως είναι πιο χαρούμενοι από μας τους κατοίκους των πόλεων. Παρόλο που οι μέρες που περνούσαν εκεί αυτοί οι άνθρωποι μου φαίνονταν οι ίδιες και αναρωτιόμουν αν βαριόντουσαν ή όχι. Όμως στα μάτια τους υπήρχε μια παιδική αφέλεια, σαν αθωότητα και μια καθαρή ματιά που δεν είχε τίποτα το μυστήριο. Σύντομα μας συνήθισαν και είχαμε και τις συμπάθειές μας.

Με το που έφτασε λοιπόν το πρώτο Σαββατοκύριακο, πήραμε τα βουνα, η μάλλον τις λίμνες πρέπει να πω. Γιατί η Ιταλία αγαπητοί φίλοι είναι γεμάτη από δαύτες και η γραφικότητα των παραλίμνιων περιοχών είναι το κάτι άλλο. Πολλές από αυτές τις λίμνες μοιράζονταν και με την Ελβετια και μπορούσες να περάσεις μόνο που ήθελε πολύ χρόνο και ήταν ακριβούτσικα

Πορτο τσερεζιο
Εκτός απο το παραπάνω μικρό λιμανάκι επισκεφτήκαμε και μια πιο μεγάλη λίμνη που συνόδευσε και μια μεγαλούτσικη πόλη το como, ακρως πιο τουριστικό και το πρώτο "ζωντανό" μέρος που είχαμε δει ως τώρα. Με μια κοσμοπολίτικη μυρωδιά, βλέπαμε τα καραβάκια να πάνε τους τουρίστες στις κρουαζιέρες, η στα λιμνίσια ποδήλατα που λικνίζονταν πάνω στο θολό νερό της λίμνης. 
como
 Ενα απο τα πραγματα που με εντυπωσίασε πιο πολύ ήταν οι καταπράσινες πλαγιές που πλαισίωναν την λίμνη και ήταν τόσο κοντά στην μεγάλη πόλη. Ειδικά αυτά τα χωριουδάκια πνιγμένα στο πράσινο και τοποθετημένα στην αντιπέρα όχθη φάνταζαν παραμυθένια. Σκέφτηκα πως αν το μερος είχε θάλασσα αντι για λίμνη θα ήταν ιδανικό :).
como

plazza como
 Aφού περπατήσαμε κατα μήκος της λίμνης όσο μπορούσαμε πήγαμε και δίπλα στην πλατεία, που είχε το χαρακτηριστικό ευρωπαϊκό στυλ και τις καθολικές εκκλησίες. Αυτά είναι μέρη σημεία αναφοράς για την κεντρική ευρώπη. Παρόλ' αυτά δεν είχα δει ποτέ αυτό το στυλ συνδυασμένο με μια μεγάλη λίμνη και ήταν πολύ όμορφα. Όπως μπορείτε όμως να δείτε μας ακολουθούσαν πυκνά σύννεφα. Σύντομα γυρίσαμε στη φάρμα και πέσαμε ξεροί!





View Larger Map

Ετικέτες , , ,

Ταξιδιάρα Ψυχή - Travelling Soul: WWOOF σε μια φάρμα στην Βόρεια Ιταλία Ι

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

WWOOF σε μια φάρμα στην Βόρεια Ιταλία Ι

¨Εχω εξηγήσει σε προηγούμενο ποστ τι είναι wwoof , και πως μπορειτε να συνδυάσετε αγροτουρισμό με εθελοντισμό. Το καλοκαίρι έκανα αυτό το εγχείρημα και έμεινα πολύ ικανοποιημένη. Ήταν μια ιδιαίτερη εμπειρία για μένα και σίγουρα τάραξε τα παρασκήνιά μου. Η φάρμα στη Βόρεια Ιταλία, σε μια εξοχή που άγγιζε την Ελβετία είχε κάτι το βουκολικό. Η επικοινωνία με τα email φαινόταν επισφαλής και δεν ήξερα τι θα με περιμένει αλλά δεν σκεφτόμουν τέτοια ανόητα πράγματα παρά μόνο τον ενθουσιασμό μου. Με το που φτάσαμε στο αεροδρόμιο του Μιλάνου, είμασταν σε ένα κόσμος που δεν μιλάει αγγλικά. Ευτυχώς με τα κουτσοιταλικά μου (καμια 500αρια λεξεις) και χαρη στην ευκολία της γλώσσας βγάζαμε μια άκρη. Μετά πολλών κόπων φτάσαμε στη φάρμα με τη συντροφιά μου και μας υποδέχτηκαν με νοήματα και σπαστά αγγλικά, αλλά και θερμά. Ήταν συνηθισμένοι στους εθελοντές. 
η φαρμα εσωτερικη αυλη

Πήγαμε στα δωμάτιά μας και αρχίσαμε να εγκλιματιζόμαστε. Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο διαφορετική και το διαφορετικό σε γοητεύει. Ακόμα και η μυρωδιά ήταν διαφορετική. Αν το προσέξεις κάθε μέρος μυρίζει διαφορετικά και δεν έχει να κάνει μόνο με την καθαρότητα της ατμόσφαιρας. Είναι σαν το προσωπικό στίγμα. Λοιπόν αυτό το μέρος ήταν μια πράσινη επίπεδη χλόη, ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε εμένα στην αρχή. Πολυ διαφορετική από τη φύση που είχα συνηθίσει στην Ελλάδα. Ήταν θαρρείς πιο ξεκάθαρη και διαυγείς, με απαλότερες καμπύλες.
η φαρμα και το φοντο
Αφού βρήκαμε τελικά τον οικοδεσπότη που μιλούσε καλύτερα αγγλικά, συνεννοηθήκαμε για τις υποχρεώσεις μας, μερικές μέρες δουλειά την ημέρα, συγκομιδή καρπών και πολυ... ξεχορτάριασμα! Αλλα το απολαυστικό μέρος ήταν η κοινότητα του οίκου. Ο οίκος φιλοξενούσε γύρω στα 7 άτομα που συνέβαλαν όλοι στις δουλειές με μεγάλη αδελφοσύνη. Τα άτομα είχαν κάποια κινησιακά ή κοινωνικά προβλήματα και οι οικοδεσπότες της κοινότητες τους φρόντιζαν. Ταυτόχρονα διάφοροι εθελοντές και εκπαιδευτές άλλαζαν βάρδιες για τη φροντίδα τους. Έτσι ήταν η συγκεκριμένη φάρμα.  Όλο το κλίμα κοινότητας εκεί πέρα ήταν πολύ συνεργατικό και μπορούσες να αισθανθείς την ζεστασιά μιας οικογένειας. Αναρωτιόμουν πολλές φορές που ήταν η πραγματική οικογένεια αυτών των ατόμων και αν είναι χαρούμενοι εκεί. Και όντως φαίνονταν τόσο χαρούμενοι και ανέμελοι που σκεφτόμουν ότι ίσως είναι πιο χαρούμενοι από μας τους κατοίκους των πόλεων. Παρόλο που οι μέρες που περνούσαν εκεί αυτοί οι άνθρωποι μου φαίνονταν οι ίδιες και αναρωτιόμουν αν βαριόντουσαν ή όχι. Όμως στα μάτια τους υπήρχε μια παιδική αφέλεια, σαν αθωότητα και μια καθαρή ματιά που δεν είχε τίποτα το μυστήριο. Σύντομα μας συνήθισαν και είχαμε και τις συμπάθειές μας.

Με το που έφτασε λοιπόν το πρώτο Σαββατοκύριακο, πήραμε τα βουνα, η μάλλον τις λίμνες πρέπει να πω. Γιατί η Ιταλία αγαπητοί φίλοι είναι γεμάτη από δαύτες και η γραφικότητα των παραλίμνιων περιοχών είναι το κάτι άλλο. Πολλές από αυτές τις λίμνες μοιράζονταν και με την Ελβετια και μπορούσες να περάσεις μόνο που ήθελε πολύ χρόνο και ήταν ακριβούτσικα

Πορτο τσερεζιο
Εκτός απο το παραπάνω μικρό λιμανάκι επισκεφτήκαμε και μια πιο μεγάλη λίμνη που συνόδευσε και μια μεγαλούτσικη πόλη το como, ακρως πιο τουριστικό και το πρώτο "ζωντανό" μέρος που είχαμε δει ως τώρα. Με μια κοσμοπολίτικη μυρωδιά, βλέπαμε τα καραβάκια να πάνε τους τουρίστες στις κρουαζιέρες, η στα λιμνίσια ποδήλατα που λικνίζονταν πάνω στο θολό νερό της λίμνης. 
como
 Ενα απο τα πραγματα που με εντυπωσίασε πιο πολύ ήταν οι καταπράσινες πλαγιές που πλαισίωναν την λίμνη και ήταν τόσο κοντά στην μεγάλη πόλη. Ειδικά αυτά τα χωριουδάκια πνιγμένα στο πράσινο και τοποθετημένα στην αντιπέρα όχθη φάνταζαν παραμυθένια. Σκέφτηκα πως αν το μερος είχε θάλασσα αντι για λίμνη θα ήταν ιδανικό :).
como

plazza como
 Aφού περπατήσαμε κατα μήκος της λίμνης όσο μπορούσαμε πήγαμε και δίπλα στην πλατεία, που είχε το χαρακτηριστικό ευρωπαϊκό στυλ και τις καθολικές εκκλησίες. Αυτά είναι μέρη σημεία αναφοράς για την κεντρική ευρώπη. Παρόλ' αυτά δεν είχα δει ποτέ αυτό το στυλ συνδυασμένο με μια μεγάλη λίμνη και ήταν πολύ όμορφα. Όπως μπορείτε όμως να δείτε μας ακολουθούσαν πυκνά σύννεφα. Σύντομα γυρίσαμε στη φάρμα και πέσαμε ξεροί!





View Larger Map

Ετικέτες , , ,

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα